het verhaal van de profeet Shoe'ayb
 |
|
|
| Naar Midian, hun broer Shoe’aib In de Qor’aan staat het verhaal van Allahs profeet Shoe’aib, die Hij naar Midian stuurde, naar het Volk van het Struikgewas. Deze mensen waren kooplieden, en beheersten de grote handelswegen tussen Jemen en Syrië, en tussen Iraq en Egypte aan de kust van de Rode Zee. Ze vereenzelvigden andere goden met Allah, net zoals de gemeenschappen hadden gedaan, naar wie profeten gestuurd waren. Bovendien bedrogen ze tijdens het handeldrijven, en gaven niet het volle gewicht. Ook bemoeiden ze zich met de karavanen, en bedreigden en verontrusten dezen. Ze veroorzaakten onheil in het land, zoals mensen doen, die alleen op macht en rijkdom in dit leven uit zijn, en geen afrekening verwachten of een straf vrezen in het Hiernamaals. Allah stuurde Zijn boodschapper Shoe’aib naar hen toe, om hen te vermanen en te waarschuwen. Hij zei tegen hen: ‘O mijn volk, aanbid Allah. Jullie hebben geen andere god dan Hem. En geef geen korte maat of licht gewicht. Ik zie in jullie voorspoed, en ik vrees voor jullie de straf van een alles omvattende dag. ‘O mijn volk, geef de volle maat en het juiste gewicht in rechtvaardiheid, en bedrieg de mensen niet in hun zaken, en sticht geen onheil in het land.’ (11:84-85) Shoe’aib’s oproep Shoe’aib sprak uitvoerig met hen en ontwarde de knoop in hun ziel, de knoop van hun liefde voor rijkdom en wereldse vermeerdering. Hij zei: ‘Als jullie het volle gewicht geven, geeft dat een betere winst, dan wanneer je de mensen hun bezit onrechtmatig afpakt, door oplichterij. Ga maar je eigen leven na en dat van degenen, die rijk waren en bezit vergaarden. Je zult zien, wat ze bereikten door in te houden, te beknibbelen en te bedriegen. Het bracht hen alleen maar vernietiging, ondergang, bederf en kwelling. Het werd ofwel van hen gestolen, of verloot, of besteed op een manier die Allah afkeurt, of iemand kreeg het in handen, die het verspilde en over de balk smeet. Het is beter om een klein beetje te hebben, dat echte voldoening schenkt, dan een overvloed, die dat niet doet.’ Zeg: ‘De boze en de goede mensen zijn niet gelijk, ook al brengt de overvloed van de bozen u in verwondering.’ (5:100) ‘Mijn raad voor jullie is zuiver en oprecht. Allah is de Enige, Die over jullie waakt.’ Hij sprak met begaanheid en wijsheid, vanuit kennis en inzicht: ‘Wat Allah jullie heeft gegeven, is beter voor jullie, als jullie gelovigen zijn. Ik ben geen bewaker over jullie.’ (11:86) Een genadige vader en een wijze leraar Shoe’aib sprak met hen tijdens veel gelegenheden, en gaf hen raad zoals elke meevoelende vader en wijze leraar doet. Hij zei: ‘O mijn volk, aanbidt Allah, jullie hebben geen god naast Hem. Er is een duidelijk teken van jullie Heer gekomen. Geef daarom de volle maat en ruim gewicht en vermindert niet, wat jullie de mensen schuldig zijn. Schep geen wanorde in het land, nadat zij geordend was. Dat is beter voor jullie, als jullie gelovigen zijn. En wacht niet op de wegen, om de mensen die in Hem geloven te bedriegen, en van het pad van Allah af te houden en het oneffen te maken. En bedenk, hoe jullie met weinig waren en Hij jullie vermenigvuldigde. En ziet wat het einde was van de overtreders.’ (7:85-86)Het antwoord van zijn mensen De mensen van Shoe’aib;s volk, die meenden dat ze slim waren, zochten naar kwade bedoelingen in zijn woorden. Ze zeiden met arrogante trots, alsof ze een geheim hadden ontsluierd of een raadsel opgelost: ‘Shoe’aib, beveelt jouw gebed, dat wij in de steek laten wat onze vaderen aanbaden, of dat wij met ons eigendom zouden doen wat we willen? Jij bent inderdaad verstandig, rechtgeleid.’ (11:87) Shoe’aib verklaart zijn vermaningen Shoe’aib was vriendelijk tegen hen, niet hardvochtig of boos. Hij vertelde hen, dat hij een lange tijd hun bedorven moraal en hun onrechtvaardige gedrag stilzwijgend had aangezien. Pas daarna had hij het op zich genomen om vermaningen en goede raad te geven. Toen had Allah hem geëerd met het profeetschap en de openbaring. Hij had Shoe’aib’s hart geopend en een licht van Hem gegeven. Afgunst was niet de reden, dat Shoe’aib het woord nam. Allah had hem rijk gemaakt en hem voedzaam, wettig onderhoud gegeven. Hij was daar gelukkig mee, blij en tevreden, en dankbaar jegens Allah. Hij verbood de mensen niets te doen, wat hijzelf wel deed; en ook ontzegde hij hen iets, waar hij zelf in opging. Hij was niet eén van die mensen, die voor anderen vroomheid voorschrijven, terwijl ze zichzelf vergeten; en evenmin was hij iemand, die spreekt maar niet handelt. Hij wilde hen alleen maar op het rechte pad brengen, hen naar tevredenheid leiden, en hen redden van de straf, die hen boven het hoofd hing. Alle gunsten keren naar Allah weer en zijn van Hem afhankelijk. Hij zei: ‘O mijn volk, wat denken jullie? Als ik een duidelijk bewijs van mijn Heer heb, en Hij mij een uitstekende voorziening geschonken heeft. Ik wil mezelf niet toestaan, wat ik jullie verbied. Ik wil alleen dingen rechtzetten, voor zover ik kan. Alleen door Allah ben ik hiertoe in staat. In Hem vertrouw ik en tot Hem wend ik mij in berouw.’ (11:88) Wij begrijpen niet veel van wat jij zegtDe mensen sloten hun oren voor Shoe’aibs woorden. Het was alsof hij in een vreemde taal tegen hen sprak, alhoewel hij één van hen was, uit hun eigen streek. Het leek, alsof hij niets duidelijk maakte, terwijl hij toch welsprekende en duidelijke taal gebruikte. Maar zo zijn de mensen, als ze eigenlijk geen goede raad willen aannemen. Shoe’aib staat versteld van zijn volk De mensen gebruikten Shoe’aib’s zwakte en eenzaamheid als een excuus. Als het niet om zijn stam en zijn familie was geweest, dan hadden ze hem gestenigd en hem weggejaagd. Shoe’aib stond versteld dat Allah, de Almachtige, de Allesverslaande, in hun ogen minder telde dan een stam, die last had van ziekte, zwakte en verval. Ze zeiden: ‘Shoe’aib, we begrijpen niet veel van wat jij zegt. We zien dat jij zwak bent, vergeleken met ons. Als het niet om je stam was, zouden we je zeker stenigen. Want je staat niet sterk tegen ons.’ Hij zei: ‘O mijn volk, is mijn stam waardiger bij jullie dan Allah? En hebben jullie Hem als waardeloos afgedaan? Zeker, mijn Heer omvat alles wat jullie doen.’ (11:91,92) De laatste pijl Toen de mensen klaar waren met hun beweegredenen, schoten ze de laatste pijl af, die de hoogmoedigen van elk volk tegen hun profeten en zijn volgelingen afschieten. De leiders van zijn volk, die hoogmoedig waren, antwoordden: ‘Shoe’aib, we zullen jou en de gelovigen met jou uit onze stad verjagen, tenzij jullie tot onze godsdienst terugkeren.’ (7:88) Een definitief bewijs Het antwoord van Shoe’aib liet zien, hoe trots hij was op zijn geloof en zijn manier van leven, zijn oprechte zorg voor zijn geloof. Toen ze hem dwongen, tot hun geloof terug te keren, zei hij: ‘Zelfs als we er een afkeer van hebben? Wij zouden een leugen opdissen, als wij tot uw godsdienst terug vielen, nadat Allah ons ervan bevrijd had. Het past ons niet, om ernaar terug te keren, tenzij Allah dit zou willen. Onze Heer omvat alle dingen in Zijn kennis. In Allah stellen wij ons vertrouwen. Onze Heer, beslis in waarheid tussen ons en ons volk. U bent de beste Rechter.’ (7:88-89) Ze zeiden hetzelfde als de mensen voor hen Het volk gaf hetzelfde antwoord als de mensen voor hen hadden geantwoord. Ze zeiden: ‘Je bent betoverd. Je bent maar een mens zoals wij. Wij denken, dat je een leugenaar bent. Doe dan stukken van de hemel op ons vallen, als je de waarheid spreekt!’ (26:185-187) Het einde van een volk die hun profeet verwierp Hun einde was hetzelfde als dat van elke gemeenschap, die haar profeten verwerpt, en ondankbaar is voor de zegeningen van Allah. Daarom greep de aardbeving hen en zij lagen uitgestrekt op de grond in hun huizen. Zij, die Shoe’aib hadden ontkend, werden zo vernietigd, alsof ze er nooit gewoond hadden. Zij, die Shoe’aib een leugenaar genoemd hadden, waren de verliezers. (7:91,92) Hij bracht de boodschap en volbracht zijn taak Shoe’aib bracht, net als alle andere profeten, de boodschap van Allah aan zijn mensen. Hij volbracht de taak die hem toevertrouwd was, en hij leverde het bewijs. Hij keerde zich van hen af en zei: ‘O mijn volk, ik heb jullie inderdaad de boodschap van mijn Heer overgebracht en ik gaf u oprechte raad. Hoe moet ik dan over de ongelovige lieden treuren?’ (7:93) |
Wat vinden jullie van dit verhaal?
Maak jouw eigen website met JouwWeb